Afstotelijk

Afstotelijk

Door: Saskia van Es

Half maart – het virus was al in het nieuws – vond de jaarlijkse sieradenweek in München plaats. Ondanks afzeggingen was er nog genoeg te zien. Zoals de bijzondere performance ‘Passenger’, waarbij je in een busje stapte bij een groep Amerikaanse sieradenmaaksters. Wij passagiers mochten de stukken uit de doos halen terwijl er een verhaal werd voorgelezen. We droegen blauwe handschoentjes, onderdeel van de act natuurlijk. Maar ik was vast niet de enige in dat busje die aan iets medisch dacht.

Bij alle tentoonstellingen hielden we afstand, gaven geen hand. Maar ja, die al die kleurrijke, glinsterende of aaibare sieraden hè. Voor ik wist, kwam ik al weer te dicht bij iemands broche. Ik dacht, waar deze dagen om vragen, is afstotelijke sieraden. En ook die waren in München te vinden.

Van Nicola Scholz zag ik ragfijne sieraden, het leken nog schetsen. Des te krachtiger waren de materialen: loden kogeltjes, giftanden van spinnen of zaadjes van de gevlekte scheerling. Precies, de plant van de gifbeker die Socrates moest drinken. Ideale sieraden om een waarschuwing af te geven.

Bij een andere stop op mijn tocht, zag ik een kunstenaar, Max Weisthoff, in een leren fetishpak in de weer met belletjes. Eindeloos naaide hij die op een pop, die een evenbeeld was van hemzelf. Alsof hij een beul was of een nar, die met al dat gerinkel zei: ‘pas op, ik ben in de buurt’.

De Suctus-broches van Ruudt Peters waren in München ook te zien. Elke broche omvat een transparant stuk barnsteen of gekleurde kunsthars. Ongenaakbaar zijn ze. En bij sommige exemplaren kun je ook beter afstand houden. Het oranje is een loodverbinding en het rood komt van het mineraal cinnaber, kwiksulfide en uiterst giftig. Het is een klassiek kunstenaarspigment en Ruudt Peters gebruikt het niet voor niks. De jongste bediendes in schildersateliers die de verf moesten mengen, kregen vaak wonderlijke kwalen. Eerder maakte Peters zelfs werk met loodmenie aan de oppervlakte. De galeriehouder zette er uiteindelijk een stolp overheen. Het is net als met de klassieke gifring: het geeft je de regie maar het gif kan zich ook tegen jou keren. Bij Peters’ broches bedekt er maar een klein beetje polyester het gevaar.

Genoeg draagbaars om flink mee te dreigen. En die kleurrijke, glinsterende of aaibare sieraden dan? Laten we die vooral óók dragen in deze periode. Aan de binnenkant van onze jas.

Nicola Scholz

foto: Saskia van Es
materiaal: halssieraad giftanden spin, goud, 2013
tentoonstelling: Förderpreise der Landeshauptstadt München

Nicola Scholz

foto: Saskia van Es
materiaal: halssieraad loden kogeltjes, nylon, 2013
tentoonstelling: Förderpreise der Landeshauptstadt München

Ruudt Peters

foto: Saskia van Es
Tsotsa: broche, zilver, polyester, oranje loodpigment, uit de serie Suctus, 2018 Galerie Spektrum te gast bij galerie Klaus Lea

Max Weisthoff

foto: Saskia van Es
Performance Skin Job
tentoonstelling: ‘Jewellery-not Jewellery’

Pin It on Pinterest