Een erfenis als stimulans
Voor één keer is een deel van de Collectie Françoise van den Bosch van het Stedelijk Museum Amsterdam, die de collectie beheert, verhuist naar de Westergasfabriek. De tentoonstelling is georganiseerd ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van de Stichting Françoise van den Bosch.
Industriële materialen35 Jaar, -zo’n jubileum heet koraal of robijn- daarover verschillen de meningen. Voor alle jubilea geldt: hoe standvastiger, hoe edeler (duurder) het materiaal. Françoise zelf is maar 33 jaar oud geworden, maar toen zij in 1977 overleed hadden haar ontwerpen voor sieraden, gebruiksvoorwerpen en objecten al grote indruk gemaakt, ook internationaal. Robijn en koraal zijn niet bepaald de materialen waar Françoise mee werkte. Liever omringde zij zich met industriële profielen, buizen en staven, van aluminium en messing. Met simpele ingrepen zoals zagen, buigen en knijpen, vervormde ze het materiaal tot perfecte sieraden en objecten, die uit verschillende delen kunnen bestaan.
“Alle vaste banden los”
Eind jaren 60 en jaren 70 werd het sieraad opnieuw uitgevonden. Het Nederlandse sieraad ontwikkelde een unieke identiteit: kaal, zou je nu zeggen. Die soberheid moest alle aandacht naar het ontwerp leiden. Sieraden veranderden van opsmuk of statussymbool naar tekens op het lichaam. Iemand die deze sieraden droeg, liet zien een kind van haar tijd te zijn, wars van conventies. De aantrekkingskracht van deze sieraden stond los van materiële waarde en gebruiksgemak. Zelf vertelde Françoise ooit over de eerste jaren na haar studie edelsmeden aan de Arnhemse Academie voor Beeldende Kunst (1963-68): “Ik gooide alle vaste banden los en probeerde nieuwe dingen te ontdekken. Niet van, zou dat armbandje wel te dragen zijn.”
Stichting
Stichting Françoise van den Bosch wil experiment en vitaliteit stimuleren door eens in de twee jaar een prijs uit te reiken aan een sieraadontwerper en in het tussenliggende jaar werk aan te kopen van jong talent; ook van de laureaat wordt werk aangekocht. Liesbeth den Besten, voorzitter van de Stichting, vindt: “Op deze manier kunnen we de naam en nalatenschap van Françoise levend houden, als voorbeeld voor kunstenaars en ontwerpers van nu. De Prijs is dit jaar voor de 18e maal uitgereikt en heeft sinds de eerste toekenning in 1980 een internationale reputatie gekregen.” Een tentoonstelling van de meest recente winnaar, Sophie Hanagarth uit Parijs, is nog tot en met 17 januari 2016 te zien in CODA-museum, Apeldoorn.