Idar-Oberstein heeft een naam hoog te houden. Al in de Middeleeuwen werden hier amethist en agaat gedolven: grondstoffen die de basis zouden vormen voor een lucratieve mijnindustrie. Voeg daar de rivier de Nahe aan toe en je hebt een goedkope en permanente energiebron die de waterkracht leverde waarmee de edelsteen verwerkende industrie in Idar-Oberstein groot is geworden.
De mijn raakte in de 18de eeuw uitgeput. De redding kwam een halve eeuw later toen Duitse immigranten aan de andere kant van de wereldbol in Brazilië grote hoeveelheden amethist en agaat vonden en die verscheepten naar Idar-Oberstein.
Edelstenen horen –door de traditionele manier van bewerken en verwerken- in de hoek van klassieke sieraden en juwelen. De werkwijze van de studenten van de campus in Idar-Oberstein kun je daarom rustig revolutionair noemen. Zo zijn edelstenen bijvoorbeeld letterlijk vergruisd en opnieuw samengesteld om er een andere vorm en inhoud aan te geven. Misschien is radicaal breken met het verleden de enige manier om vergane glorie nieuwe glans te geven…
Deze renaissance van (edel-)stenen in hedendaagse sieraadvormgeving kan voor een belangrijk deel op het conto worden geschreven van de opleiding in Idar -Oberstein en het team rond Ute Eitzenhöfer en Theo Smeets dat bouwt aan een innovatieve campus van internationale importantie.